Uitgebreid rapport over een invasieve slakkensoort en hun gevaarlijke eieren Een invasieve slakkensoort en het gevaar van hun roze eieren
De Lumaca mela - of ook wel appelslak genoemd - is een invasieve soort die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt. Deze slakken hebben zich verspreid over verschillende delen van de wereld en veroorzaken daar aanzienlijke schade. Vooral zorgwekkend zijn hun opvallende roze eieren, die niet alleen gevaarlijk zijn voor het milieu, maar ook voor de menselijke gezondheid.
De appelslak werd oorspronkelijk geïntroduceerd in veel delen van de wereld om aquaria schoon te maken en als exotisch huisdier te worden gehouden. Maar hun vermogen om zich snel voort te planten en aan te passen, heeft ertoe geleid dat ze in veel ecosystemen als invasieve soort worden beschouwd. Eenmaal vrijgelaten of uitgezet, vinden de slakken optimale omstandigheden om zich voort te planten en inheemse soorten te verdringen.
Biologische kenmerken en gedrag
De appelslak heeft een karakteristiek uiterlijk: ze heeft een groot, meestal roodbruin slakkenhuis en kan een indrukwekkende grootte van maximaal 15 cm bereiken. Hun opvallende roze eieren worden in clusters gelegd, die vaak te vinden zijn op planten of stevigere oppervlakken in de buurt van water.
Een opmerkelijk gedrag van deze slakken is hun vermogen om zowel onder water als op het land te leven. Dit stelt hen in staat om zich zelfs tijdens droge periodes probleemloos voort te planten en te overleven. De vrouwtjes produceren onder optimale omstandigheden meer dan 100 eieren tegelijk, wat kan leiden tot een exponentiële toename van de populatie.
Ecologische gevolgen
De appelslak heeft enorme gevolgen voor de ecosystemen waarin ze zijn geïntroduceerd.
Ze voedt zich voornamelijk met waterplanten, wat leidt tot aanzienlijke vermindering van plantensoorten. Dit heeft op zijn beurt negatieve gevolgen voor andere diersoorten die deze planten als voedselbron of leefgebied nodig hebben. In gebieden als Zuidoost-Azië en Noord-Amerika zijn de schade veroorzaakt door de appelslak zo ernstig dat het wordt beschouwd als een bedreiging voor de lokale flora en fauna.
Daarnaast dragen de slakken bij aan de verslechtering van de waterkwaliteit, omdat ze met hun eetlust voor plantaardige fragmenten en hun uitwerpselen de troebelheid van het water verhogen. Dit kan het zuurstofgehalte in het water verlagen en de leefomstandigheden voor vissen en andere waterdieren verslechteren.
Gevaren voor de mens
Naast de ecologische schade vormen de roze eieren van de appelslak ook een gevaar voor de mens. Deze eieren bevatten potentiële gifstoffen die bij contact huidirritatie en allergische reacties kunnen veroorzaken. Het wordt vooral gevaarlijk als de eieren per ongeluk worden geconsumeerd - dit kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.
In sommige gevallen zijn deze eieren ook dragers van ziekteverwekkers zoals de parasiet Angiostrongylus cantonensis, die bij mensen kan leiden tot een ernstige vorm van meningitis. Daarom wordt over het algemeen aangeraden om getroffen gebieden te vermijden of uiterste voorzichtigheid te betrachten bij contact met de eieren.
Maatregelen ter bestrijding
Om verdere verspreiding van de appelslak en de daarmee verbonden gevaren te minimaliseren, worden in veel getroffen gebieden specifieke maatregelen genomen. Dit omvat het mechanisch verwijderen van slakken en eieren, het gebruik van biologische bestrijdingsmiddelen zoals natuurlijke vijanden en het gebruik van chemische middelen om de populatie te verminderen.
Een belangrijk aspect van de bestrijding is het informeren van de bevolking. Door informatie en bewustmaking moeten mensen worden gewaarschuwd voor de gevaren en worden aangespoord om geen exotische huisdieren in de natuur vrij te laten. Bovendien wordt aanbevolen verdachte gevallen van invasieve soorten te melden aan de bevoegde autoriteiten.
Conclusie
De appelslak en haar roze eieren vormen een ernstige bedreiging voor zowel het milieu als de menselijke gezondheid. Door gerichte maatregelen en uitgebreide voorlichting van het publiek kan echter een bijdrage worden geleverd aan het indammen van deze invasieve soort.
Bron: Naturschutzbehörde Berlin, Invasiven Arten Datenbank, Umweltforschung München e.V.
Auteur: Anita Faake, vrijdag 7 juni 24